Türkçe’de sık kullanılan fakat eski bir edebiyat geleneğinden gelen “lafügüzaf”, Arapça kökenli bir kelimedir. İki parçadan oluşur:
- Laf: Söz, kelam
- Ü güzâf (güzaf): Boş, gereksiz, değersiz
Bu iki kelimenin birleşmesiyle ortaya çıkan lafügüzaf, “boş söz, gereksiz konuşma, faydasız kelam” anlamına gelir. Yani, içerikten yoksun, yalnızca laf olsun diye söylenen sözleri ifade eder.
Tarihî ve Edebi Kullanımı
Kelime özellikle Divan edebiyatı döneminde kullanılmıştır. Şairler, sözün sanat değerine vurgu yaparken boş ve süssüz sözleri “lafügüzaf” olarak nitelendirmiş.
- Ziya Paşa’nın “Laf ü güzaf” adlı bir eseri vardır ve bu eser, toplumdaki faydasız konuşmaları eleştiren, edebî ve hiciv yönü güçlü bir çalışmadır.
Günlük Dilde Kullanımı
Bugün “lafügüzaf” kelimesi, daha çok edebi veya alaycı bir tonda, birinin sözünü küçümsemek için tercih edilir.
Örnek:
- “Onun söyledikleri tamamen lafügüzaf, ciddiye almaya gerek yok.”
- “Toplantıda saatlerce lafügüzaf dinledik, somut bir karar çıkmadı.”
Anlamca Yakın Kelimeler
- Boş söz
- Gevezelik
- Lakırtı
- Saçmalık
Lafügüzaf, tarihî kökleri olan, günümüzde ise daha çok mecaz ve eleştirel bir üslupla kullanılan bir kelime. İçinde anlam barındırmayan, sadece konuşmak için söylenmiş, faydasız sözleri ifade eder.
