Türk Dil Kurumu’na göre lafazan, “çok konuşan, geveze, boş konuşan kişi” anlamına gelir. Yani lafazanlık; fazla konuşmak, gereksiz sözlerle vakit harcamak ve çoğu zaman söylediklerini eyleme dökmemek şeklinde özetlenebilir.
Lafazanlığın Özellikleri
- Sürekli konuşur: Ortamda sessizliği doldurma ihtiyacı hisseder.
- Boş söz üretir: Konuşmalarının çoğu içeriksiz veya gereksizdir.
- İş yerine söz ön plandadır: Daha çok vaatlerde bulunur, ama uygulamada eksik kalır.
- Dikkat çekmek ister: Genellikle çevresinde ilgi toplamak amacıyla konuşur.
Lafazanlık ile Hitabet Farkı
Burada karıştırılmaması gereken bir nokta vardır. Etkili konuşma (hitabet) ile lafazanlık aynı şey değildir.
- Hitabet, düşünceleri düzenli, akıcı ve faydalı bir şekilde aktarma sanatıdır.
- Lafazanlık ise dinleyenlere fayda sağlamayan, çoğu zaman sıkıcı ve gereksiz sözlerle dolu bir konuşma biçimidir.
Günlük Hayatta Kullanımı
Lafazan kelimesi, özellikle iş hayatında veya sosyal çevrede, çok konuşup az iş yapan kişiler için sıkça kullanılır. Örneğin:
- “O toplantıda yine lafazanlık yaptı, bir sürü şey söyledi ama çözüm üretemedi.”
- “Onun lafazan olduğuna bakma, icraata gelince pek bir şey yapmaz.”
Lafazan, fazla konuşup az iş yapan, sözleriyle ortamı dolduran ancak çoğu zaman boş ve gereksiz şeyler söyleyen kişiyi ifade eden bir kelime. Dolayısıyla, insan ilişkilerinde ve profesyonel hayatta lafazanlık, güven kaybına ve ciddiyetsiz bir imaja yol açabilir.
