Maruf, Arapça kökenli bir kelime olup, hem İslami literatürde hem de günlük dilde önemli bir yere sahiptir. Sözlük anlamı itibarıyla “bilinen, tanınan, iyi, güzel, örfe uygun olan” gibi anlamlara gelir. Maruf, genellikle ahlakî, dinî ve toplumsal olarak kabul gören iyi davranışlar ve doğru tutumlar için kullanılır.
1. Dini Açıdan Maruf
İslam dininde “maruf”, Allah’ın hoşnut olduğu ve insanların faydasına olan iyilikleri, güzel davranışları ifade eder. Kur’an-ı Kerim’de birçok ayette geçen bu kavram, iyiliği emretme ve kötülükten sakındırma prensibiyle birlikte anılır:
"Siz, insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz; iyiliği emreder, kötülükten men eder ve Allah’a inanırsınız."
(Âl-i İmrân, 3/110)
Burada bahsedilen "iyilik", yani maruf, sadece bireysel erdemleri değil, toplumsal olarak kabul edilmiş iyi ve doğru olanı da kapsar.
2. Sosyal Hayatta Maruf
Toplumda maruf, örfe ve geleneklere uygun olan, toplum tarafından olumlu karşılanan davranışlar anlamında kullanılır. Bu bağlamda maruf, kişisel değil, kolektif bir kabule dayanır. Örneğin birinin yardımsever olması, komşuluk ilişkilerine özen göstermesi veya sözünde durması gibi davranışlar maruf olarak kabul edilir.
3. Marufun Zıttı: Münker
Maruf kavramı genellikle zıddı olan “münker” kelimesiyle birlikte kullanılır. Münker; kötü, çirkin ve dinen ya da toplumsal olarak hoş karşılanmayan fiiller için kullanılır. Dolayısıyla İslamî öğretilerde maruf, yapılması teşvik edilen; münker ise kaçınılması gereken şeylerdir.
Maruf, hem bireysel hem toplumsal düzlemde iyiliğin, doğruluğun ve güzelliğin ifadesi. Dini metinlerde, ahlakta ve günlük yaşamda “maruf üzere olmak”, yani iyi ve doğru olanı yapmak, insan ilişkilerinde güvenin ve toplumsal barışın temel taşlarından biri.
